Afscheid nemen van Calinan

Nog even een laatste blogje voordat ik aan mijn reis ga beginnen. Ben nu druk bezig om alles in te pakken want morgen ochtendvroeg vertrekken we om kwart over 5 richting het vliegveld. Ik vlieg dan samen met Maartje naar de stad Cebu van waaruit we doorreizen naar het eiland Bohol. Hier gaan we een weekje allemaal mooie dingen zien en doen en volgende week woensdag (de 25ste) vlieg ik weer terug naar Davao. Dan zie ik eindelijk Peter weer! Om Peter een beetje een idee te geven waar ik de afgelopen maanden heb gezeten ga ik hem rondleiden in Calinan, het ziekenhuis, mijn huisje, Davao, enz. En vrijdag de 27ste vliegen we samen door naar het eiland Palawan (wat echt een walhalla schijnt te zijn) en daar ontmoeten we Maartje weer. Samen met Maartje en Peter ga ik een paar weken genieten en rondreizen op Palawan. Halverwege juli gaat Peter weer terug naar Nederland en gaan Maartje en ik nog even vrolijk doorreizen in het noorden van de Filippijnen, totdat we eind juli weer naar huis toe vliegen!
Al met al een hele hoop leuke plannen! En ik heb er onwijs zin in!

Nog even dan wat ik de afgelopen tijd heb gedaan. Niet zo bar veel eigenlijk.
We hebben samen met alle andere Nederlandse studenten hier een feestje gegeven, een soort afscheidsfeestje voor ons. Dit was heel gezellig, en we hadden heerlijke koude pastasalades gemaakt maar de filipinos vielen toch weer aan op de rijst en de lechon (een heel varken).
In de week daarna hadden we al geen stage meer maar heb ik hard aan mijn opdrachten voor school gewerkt, af en toe afwisselend met een middagje zwembad of gewoon gezellig kletsen en drinken met de andere studenten en nog de theorie voor de duikcursus (PADI open water) doornemen. Deze hebben we (ik en Maartje) gedaan bij Henny, de Nederlandse eigenaar van een Nederlands/Europees restaurant ‘de Bonte Koe’ en dus ook duikinstructeur. Vrijdag 13 juni zijn we begonnen met het praktijk gedeelte van de duikcursus. We zijn rustig aan gestart in een zwembad, wat oefeningen gedaan. Dit ging allemaal prima, dus zaterdag zijn we gelijk de zee op gegaan. Met de boot gingen we naar het eiland Talikud. Was allemaal wel een beetje spannend, zelf je spullen allemaal klaarmaken, van de boot af springen in volle uitrusting, enz. We deden dezelfde oefeningen als vrijdag in het zwembad, maar het was toch allemaal wat moeilijker omdat er wat stroming stond, en de bodem in de zee is nou eenmaal niet zo vlak als in het zwembad. Maar na een de oefeningen hebben we ook nog een beetje rondgezwommen, mooie koralen en visjes gekeken.
Omdat het voor ons toch dik anderhalf uur reizen naar de haven is en we zondag weer met de boot weg gingen hadden we besloten om zaterdagavond in Davao te blijven slapen, dat is minder ver reizen. We liepen bij een inn binnen, maar daar was nog geen kamer vrij, had je alleen kamers met tweepersoons bedden en kon je alleen kamers per uur huren.. jakkie bah.. Laat maar zitten dachten we, haha. Bij de volgende inn hadden we een prima kamertje.
Zondag gingen we dus weer met de boot richting Talikud. ’s Ochtends de eerste duik gemaakt, iets teveel naar de mooie onderwaterwereld gekeken en daardoor wel wat foutjes gemaakt (te diep gezwommen en te snel opgestegen), dus ’s middags (onze laatste duik van de cursus) moest goed gaan. Gelukkig leer je van je fouten en de tweede duik was helemaal goed gegaan. Ik heb lekker met Maartje rondgezwommen en alles zelf geregeld en gedaan, terwijl dit gelijk de mooiste duik was die ik heb gedaan. We zwommen langs een meters hoge muur/wand met allemaal koraal en visjes, echt heel erg mooi. Helaas hebben we geen onderwater camera dus je zult me op mijn woord moeten geloven.
Als afsluiter hebben we maandag nog ons theorie examen gedaan, die we allebei gehaald hebben. Dus ik kan nu officieel zeggen dat ik mijn brevet voor de PADI open water cursus in the pocket heb!

Vandaag is zo’n dagje van allerlei regeldingetjes, de laatste was doen, online inchecken voor de vliegreis, boarding passes uitprinten, koffer inpakken. Voelt raar om ons huisje morgen achter te moeten laten.

Nou, tot de volgende keer maar weer, dan waarschijnlijk weer een enorm blog met al mijn reisverhalen, dus bereid je maar vast voor!