Weeshuis, medical mission en feestjes!

Ja daar ben ik weer!
Het wordt weer een heel verhaal, dus succes haha

Ik was gebleven bij vrijdag 16 mei: Vandaag zijn er nog een paar Nederlandse studenten aangekomen, de sportstudenten. In totaal zijn we nu met 20 Nederlandse studenten wat vooral erg gezellig is! Nu alle Nederlanders er zijn kregen we 's avonds een welkomstfeestje. Uiteraard op z'n Filippijns met eten en karaoke.

Zaterdag 17 mei heb ik een hele rustige dag gehad. Ik heb aan mijn opdrachten voor school zitten werken, en 's avonds gezellig gekletst met wat mensen van het ziekenhuis bij een zwembad.
Zondag 18 mei was iets minder rustig: we zijn wezen raften op de Davao rivier. Het was echt leuk om te doen, volgens sommigen was het een rustige tocht, maar voor mij was het de eerste keer dus heftig genoeg! 1 keer ben ik van de boot gevallen, maar uiteindelijk ook weer heelhuids (met een beetje extra water in m'n longen) terug in de boot gekomen.

Maandag 19 en dinsdag 20 mei had ik stage in het weeshuis. Hier wonen kinderen die allemaal vanuit de bergen komen, waar de traditionale stammen nog leven. Omdat daar weinig tot geen medische hulp is komt het nogal eens voor dat een van de ouders van de kinderen op vroege leeftijd overlijd. Het is dan heel normaal om als weduwe te hertrouwen, helaas worden dan de kinderen van het eerste huwelijk dan vaak verwaarloosd of zelfs compleet losgelaten. Die kinderen wonen dus in het weeshuis. In de twee dagen dat we daar waren hebben we vooral veel gezellige spelletjes gedaan en geknutseld. Als afscheid kregen we een mooi optreden van de kids in hun traditionele kleding.

Woensdag 21 mei hadden we een medical mission op Samal. Het allereerste weekend dat we hier in de Filippijnen waren hebben we Karen ontmoet, een fantastische meid en lerares op een basisschool op Samal. We voelden er wel wat voor om de medische check-ups te doen bij de kinderen en wellicht de school wat te ondersteunen. In eerste instantie was het de bedoeling dat we met mensen van het ziekenhuis daarheen zouden gaan, maar dit ging allemaal niet lukken... Ik ben heel blij dat we gewoon doorgezet hebben en alleen zijn gegaan. Eerst hebben we alle 210 kinderen en sommige ouders gecontroleerd en soms adviezen gegeven. Na de check-ups kregen we nog wat optredens van de kinderen en ouders en kregen we een oorkonde van Karen, en tenslotte hebben we alle slippers, schriften, pennen, potloden en sportmaterialen uitgedeeld die we gekocht hadden voor de kinderen en de school. Dit was behoorlijk hectisch omdat alle kinderen elkaar aan het duwen waren en al die vragende handen enzo.

Donderdag 22 tot en met zaterdag 24 mei zijn we naar het eiland Talicud gegaan. Dit eiland en strand was zo mogelijk nog mooier dan ik tot nu toe heb gezien, bounty wit strand met palmbomen, kraakhelder water waardoor je de prachtige vissen om je voeten heen kan zien zwemmen. We sliepen in een bamboe hutje op palen, ook erg leuk om een keer te doen. Deze dagen hebben we eigenlijk alleen maar heerlijk op het strand en in het water gelegen en genoten van de rust.

Zatedag 24 mei gingen we weer terug naar Samal, Sunset beach resort, omdat we daar uitgenodigd waren om HET grote feest van het jaar bij te wonen. Er was een modeshow die wel wat weg had van victoria's secret (Sunset secret), en als afsluiter was er een te gekke neon schuim party. Ik heb echt zoveel lol gehad, het was echt super gezellig.
Zondag de 25ste hebben we heerlijk rustig aan gedaan, beetje brakjes wezen haha. We hebben nog een heel lief afscheidskaartje van Karen gehad.

Maandag 26 mei gingen we naar de ambassade om ons visum te verlengen. Eigenlijk ging het invullen van de formulieren opzich allemaal prima, behalve dan dat ze niet snapten dat wij allemaal andere vliegtickets terug naar huis hebben, die man had in zijn hoofd dat wij met zijn zessen zijn en snapte niet dat wij misschien niet alle zes tegelijkertijd naar huis gaan. Nou toen kwam het gedeelte waar we moesten betalen, kregen we opeens te horen dat we even 7500 pesos konden afrekenen! Dit komt neer op ongeveer 140 euro!! wow, dat hadden we niet verwacht omdat het aanvragen van het visum 30 euro kostte. We dachtten dan ook dat we afgezet werden, maar na wat gesprekjes in een apart kamertje en telefoontjes naar dr. Robillo bleek het toch echt normaal te zijn. Dus toch maar betaald. Om deze domper te verwerken zijn we lekker wezen shoppen (nog meer geld uitgeven! haha). We hadden een tip gekregen over een Italiaans restaurant waar je lekker kon eten, nou dat was een goede tip! Volgens mij heb ik zelfs in Nederland nog nooit zo lekker italiaans gegeten! Met (te) volle buiken gingen we naar huis.

Aangezien er nu zoveel studenten zijn heeft het ziekenhuis moeite met ons in te plannen. Dus we worden overal maar een beetje geplaatst hebben we het gevoel, echt jammer. Daarom mochten we deze week weer een paar diensten op de ER (eerste hulp) draaien.
Woensdag 28 mei had ik een avonddienst (van 15:00 tot 23:00). Toen ik binnenliep op de ER (met drie bedden en 3 man personeel), bleek dat er nog eens 5 (!) filippijnse leerlingverpleegkundigen stonden. Hier baalde ik enorm van. Er komen gemiddeld 3 patienten in een dienst van 8 uur en die moet je dan samen doen met nog eens 5 andere stagiaires, niet te doen dus. Terwijl ik hiervan stond te balen kwam toevallig Helen langslopen, onze stagebegeleider zegmaar, die onze roosters regelt. Ik heb aan haar aangegeven dat dit zo niet werkt en of ze al een rooster voor juni voor ons had. Het antwoord was eigenlijk dat ze nilks nieuws voor ons kon regelen. We zouden misschien met de ambulance meekunnen, maar dat ging waarschijnlijk niet door, ze ging nog kijken of we 1 dagje in een groter ziekenhuis in Davao mee kunnen kijken. Niet echt een fijn vooruitzicht dus. Uiteindelijk hebben we het heft in eigen handen genomen en besloten dat we eerder gaan stoppen met stage omdat er niks te doen is voor ons. Komende vrijdag (6 juni) houden we ons afscheidsfeestje, en dan is het klaar!

Zaterdag 31 mei en zondag 1 juni zijn we met de jongens van sport naar Davao geweest, daar overnacht in een hotelletje. Zatedagavond zijn we gezellig wezen stappen en voor de rest gewoon in het zwembad bij het hotel gelegen, gewoon gezellig dus.

Maandag 2 juni: vandaag zijn we vrij. Morgen 3 juni besstaat het ziekenhuis 35 jaar en dat wordt uitgebreid gevierd. De afgelopen weken zijn er al allerlei volleybal en basketbal wedstrijden geweest en Maandag waren de finales. Het team waar ik in zit stond niet in de finales dus ik heb ook weer, heel fijn, een hele dag aan mijn opdrachten voor school kunnen werken.

Dinsdag 3 juni: Nou vandaag is dan de grote dag, HET feest in het ziekenhuis. 's ochtends was er een massewedding: er zijn mensen die in het ziekenhuis werken en samenwonen of zelfs al kinderen hebben en nog niet getrouwd zijn (meestal omdat ze het niet kunnen betalen), daarom wilde dr. Robillo 6 huwelijken sponsorren. Alle 6 de koppels trouwden tegelijkertijd in een kerk. De dienst was wel lastig om te volgen omdat het allemaal in het Filippijns gaat maar het gaat redelijk hetzelfde als een trouwerij in Nederland. Hierna reden we in een grote stoet met auto's allemaal weer terug naar het ziekenhuis, waar de receptie gehouden werd.
's avonds was er een missverkiezing. Van elk team deden een of twee meiden mee, het was echt allemaal heel officieel met verschillende rondes enzo, erg leuk om te zien hoe groot die Filippijnen kunnen uitpakken! Maar uiteindelijk was het Fatiha die heeft gewonnen!!
Om de avond af te sluiten was er disco, gezellig dansen en drinken!
Owja, tijdens deze avond kregen we nog even een rooster voor deze week, het meekijken in het grote ziekenhuis staat niet op de planning... (balen), wel nog 1 (...) dienst op de ER, morgenvroeg om 7 uur (nog harder balen)... Op dit punt ben ik blij dat wij zelf de knoop hebben doorgehakt en niet nog langer met dit geklooi hoeven bezig te zijn.

Oftewel, ik doe allemaal ontzettend leuke dingen, ik ga veel langer reizen dan ik eigenlijk had bedacht, helemaal goed, stage valt dus een beetje tegen, maar we zijn bijna weg! (alhoewel ik wel sommige mensen uit het ziekenhuis ga missen).

Aangezien ik dadelijk ga rondreizen zal ik misschien nog minder als nu verslagen kunnen plaatsen omdat ik niet perse altijd internet heb. Maar ik zal mijn best doen jullie op de hoogte te houden!

Groetjes Ter