Rondreizen deel 1

Hallo Allemaal,

Alweer excuses voor het ellenlange verhaal. Ben nu aan het rondreizen, dus maak elke dag weer mooie en bijzondere dingen mee, dus ik zou zeggen, veel leesplezier!

Woensdag 18 juni:
Vandaag moesten we vroeg op (5:00)! Om richting Bohol te gaan. Op de boot van Cebu naar Tagbilaran zagen we opeens twee bekende gezichten: Fatiha en Rafke! Bleken ze ook nog eens in hetzelfde hotel als Maartje en mij te zitten. ’s Avonds hebben we een cafétje opgezocht om de voetbalwedstrijd Nederland-Australië te kijken. We kwamen terecht in de Duitse bar ‘Helmut’s Place’, beetje vreemde eigenaar maar wel andere gezellige mensen ontmoet (o.a. de Belgische duikinstructeur Ben).

Donderdag 19 juni:
Eerst hebben we heerlijk uitgeslapen en een lekker fruitontbijtje gehad. Terwijl we zaten te eten kwam Ben langs, we hadden plannen om naar een grot te gaan, dus had hij de weg even voor ons uitgetekend, maar was gelijk ook maar even meegegaan. Op een gehuurd scootertje zijn we zelf die kant op gereden. In de grot zaten allemaal zwaluwen die naar binnen en buiten vlogen via een gat in het plafond/de grond (het is maar net hoe je het bekijkt). Het was behoorlijk benauwd in de grot dus we hadden wel zin om even te zwemmen, ik had toevallig ergens water gezien, dus liepen we daar even heen. Kwamen we toch op een mooi stukje, met prachtig uitzicht over de zee, en er was helemaal niemand. We hebben daar heerlijk even rondgezwommen.

Vrijdag 20 juni:
Vandaag weer vroeg op pad voor een boot/snorkel tour. Na een tijdje in de boot te hebben gezeten begon hij een beetje rondjes te varen, dus we dachten: wat is die man allemaal aan het doen? Zien we opeens allemaal dolfijnen zwemmen! Dat was echt zo ongelooflijk gaaf om te zien! Daar was hij dus naar op zoek. Na een tijdje te hebben rondgevaren bij de dolfijnen gingen we op pad naar onze volgende bestemming: Balicasag island. Hier gingen we snorkelen, erg veel vissen en prachtig koraal. Terwijl ik lag te genieten in het water hoor ik opeens Maartje mij roepen, dat ik snel moest komen, dus zo snel mogelijk daar naartoe gezwommen, was er een schildpad! Echt heel gaaf om te zien, helaas zijn die beesten best snel onder water dus was hij weer snel weg. Maar het mannetje van de boot wist nog wel een plek waar nog meer schildpadden te zien waren. De schildpadden daar waren zo mogelijk nog groter, echt wel groter dan een meter! Op en top genieten.

Zaterdag 21 juni:
Vandaag zijn we wezen kijken bij de chocolate hills. Terwijl we daar staan te genieten van het uitzicht zijn Lize en Charlotte er ook opeens! Dat was nog eens een gezellige reünie. Tijdens een lunch hebben we lekker bij gekletst en daarna weer afscheid genomen. ’s Avonds zijn we gaan kajakken op een rivier. We begonnen in het licht en hebben toen in een mangrove bos gewacht tot het echt helemaal donker was. Alleen dit was al bijzonder, om in het donker over een rivier te kajakken, maar wat het nog bijzonderder maakte waren de vuurvliegjes in de bomen waardoor het net leek of er allemaal kerstverlichting in de bomen hing. Echt heel mooi om te zien, sprookjesachtig.

Zondag 22 juni:
Vandaag zijn we weer lekker met de scootertjes op pad geweest. We gingen op zoek naar de grootste watervallen van Bohol (Mag-aso). Uiteraard waren we verkeerd gereden, maar dat maakte niet uit want het uitzicht onderweg was prachtig. Onderweg zagen we nog veel beschadigingen aan huizen, kerken en wegen van de aardbeving van eind vorig jaar (meer dan 7,5 op de richter). Bij de watervallen was helemaal niemand toen we daar aankwamen, waardoor het allemaal nog mooier was. Na even lekker gezwommen te hebben gingen we weer verder op onze scootertjes naar de Tarsier aapjes. Dat zijn hele kleine aapjes die in de palm van mijn hand zouden kunnen passen. We mochten ze helaas niet aanraken en moesten heel stil zijn want als die beestjes teveel stress krijgen dan plegen ze zelfmoord door hun adem in te houden, en dat wilden we natuurlijk niet op ons geweten hebben.
Na deze dagen in Tagbilaran te zijn geweest, hebben we besloten om weer terug te gaan naar Panglao, het was daar zo mooi en een fijne sfeer.

Maandag 23 juni:
Vandaag alweer heel vroeg (4:30) opgestaan, maar weer met een goed doel. We gingen zwemmen met walvishaaien! De reden dat we zo vroeg waren was omdat we eerst nog een pokkelang end op de boot moesten zitten om bij de walvishaaien te komen (Oslob, Cebu). Ondanks dat het allemaal een beetje opgezet was (ze werden gelokt met voer en er waren heel veel toeristen) was het toch machtig mooi om met zulke enorme beesten te zwemmen (ook wel een beetje eng). Terug in het appartement hebben we een massage genomen (genieten!). ’s Avonds kwamen Charlotte en Lize ons opzoeken om samen de wedstrijd Nederland – Chili te kijken.

Dinsdag 24 juni:
Vandaag gingen we vast van Panglao (Bohol) naar Cebu reizen. Maar om ons verblijf goed af te sluiten gingen we nog een duikje doen met Ben de duikinstructeur. Het was weer een mooie duik met veel koraal en (schijnbaar) veel bijzondere vissen. Voor de kenners onder ons: 3 frogfish, allerlei felgekleurde slakjes, white eyed moray, ornate ghost pipefish, clown trigger fish en spotfin lion fish. Na het duiken was het tijd om op pad te gaan naar Cebu. Fatiha bleef nog in Panglao en Rafke en Maartje gingen mee naar Cebu.

Woensdag 25 juni:
Maartje en Rafke vertrokken al vroeg richting het vliegveld voor hun vliegtuig naar het eiland Palawan. Daar zat ik dan alleen op ons hotelkamertje. Maar niet voor lang, want ’s middags mocht ik ook naar het vliegveld om weer terug te vliegen naar Davao waar ik Peter weer zou zien. Hij landde net iets eerder als ik dus ik ben zo snel mogelijk het vliegtuig uit gegaan en naar de hal gelopen. Het was heerlijk om Peter weer te zien en vooral vast te kunnen houden.
Samen gingen we op pad naar Calinan, waar ik de afgelopen maanden heb gewoon en stage heb gelopen. Ik heb een rondleiding door het ziekenhuis gegeven, we hebben samen gegeten in de ziekenhuis keuken, en ons huisje laten zien.

Donderdag 26 juni:
Om kwart voor 7 werd er al op de deur van onze hotelkamer geklopt, dat bleek de roomservice met ontbijt te zijn. Hier waren we nog niet helemaal aan toe, dus nog even verder slapen en toen een laat ontbijt gehad. Toen zijn peter en ik even wat boodschapjes wezen doen in Calinan en hebben we de jeepny gepakt naar het rehab centre waar ik stage heb gelopen. Het was leuk om iedereen weer terug te zien, vooral de meiden vlogen me in de armen. Heerlijk even gekletst en alles laten zien aan Peter. Toen we weg gingen trok een van de meiden Peter aan zijn shirt en zei waarschuwend: “Don’t you ever hurt her!” Haha, wat een schatje.
Nu ik alles aan Peter had laten zien gingen we vast terug naar Davao om wat dichter bij het vliegveld te zijn. ’s Avonds hadden we geen zin om de deur uit te gaan voor avondeten dus hadden we de roomservice laten komen, haha, dat had ik nog nooit gedaan, was heerlijk, gewoon lekker op bed ons avondeten op.

Vrijdag 27 juni:
Na een ontbijtje (deze keer gewoon in het restaurant van het hotel) gingen we op pad naar het vliegveld om door te vliegen naar Palawan, waar Maartje op ons wachtte. Na het bijkletsen en het settelen op de kamer zijn we nog even de stad (Puerto Princessa) in gegaan om even te pinnen en een ijsje te eten bij de Mac!

Zaterdag 28 juni:
Vanuit Puerto Princessa worden er veel dagtours georganiseerd. Vandaag gingen we naar de underground river. Eerst gingen we in een klein busje een hobbelige en bochtige weg naar de plaats Sabang. Hier stapten we in een bootje (bangka) die ons naar een strand bracht. Vanuit dat strand liepen we een klein stukje door de bossen waar een hoop aapjes zaten. We kwamen bij een rivier uit waar we weer in een bootje stapten. Op dit bootje gingen we de grotten in waar we allerlei bijzondere stalagmieten en stalactieten formaties en vleermuizen zagen. Op de terugweg was het weer omgeslagen, dus we waren nog lekker even nat geworden op het bootje van de regen en de woest opspattende golven.
In het hotel aangekomen hoorden we dat Charlotte ziek was geworden. Ze was aan het rondreizen met Rafke en Lize op hetzelfde eiland als ons alleen 5 uur rijden van ons vandaan. Ze had waarschijnlijk blinde darm ontsteking en ze waren onderweg naar het ziekenhuis in Puerto Princessa. Zodra ze daar waren zijn Maartje en ik langs geweest, dan konden Rafke en Lize even eten en douchen enz, want het was wachten op de bloeduitslagen en de echo. Dezelfde avond bleek dat het inderdaad een blinde darm ontsteking was en dat ze eraan geopereerd moest worden. Uiteindelijk werd besloten dat Lize en Charlotte morgen naar Manilla (de hoofdstad van de Filippijnen) zouden vliegen, daar te opereren en een paar dagen herstellen, en dan naar huis vliegen. Voor hun zit het avontuur in de Filipijnen er helaas op.
Omdat ik toch niet veel meer kon dan wachten in het ziekenhuis ging ik toch maar de geplande firefly (vuurvlieg) tour doen met Peter. Eerst kregen we avondeten op een boot, een uitgebreid buffet met allerlei heerlijke dingen, onder andere krab, wat ik heel lekker vind, 1 probleem, hoe ontleed je zo’n ding? Haha, de man van de boot was het gelukkig wel gewend dat toeristen dat niet weten en vond het volgens mij wel leuk om het aan ons uit te leggen. Na dit heerlijke diner gingen we met de boot naar een rivier in een mangrovebos. Hier moesten we overstappen op een andere boot waarmee we dan de rivier op gingen. In sommige bomen zaten mooie vuurvliegjes. Helaas was het voor mij niet meer zo bijzonder omdat ik ze al eens gezien had, maar Peter vond het heel mooi.

Zondag 29 juni:
Vanmorgen zijn we eerst gedag gaan zeggen tegen Charlotte en Lize. Was een raar afscheid bij de ambulance die hun naar het vliegveld zou brengen.
’s Middags zijn we (ik, Peter, Maartje en Rafke) naar het strand geweest. Lekker een beetje in zee gelegen en op het strand volleybal gespeeld. Ofja, ik kreeg volleybal les en probeerde mee te doen met Peter en Maartje haha.

Maandag 30 juni:
Vandaag stonden we weer vroeg op om te gaan island hoppen in Honda Bay. Helaas bleek er iets verkeerd te zijn gegaan met het boeken van het vliegticket van Rafke waardoor ze vandaag al vloog in plaats van woensdag, dus die kon helaas niet mee. Na afscheid te hebben genomen van Rafke vertrokken we richting de baai, waar we weer in een bootje stapten. We zijn gestopt op verschillende plekken om te snorkelen en te lunchen. We hebben veel leuke vissen gezien die we nog niet eerder hadden gezien. Het koraal viel mij en Maartje een beetje tegen, maar Peter vond het hartstikke mooi.

Dinsdag 1 juli:
We hadden gehoord dat je in de buurt van waar wij zaten een gevangenis kon bezoeken en we houden wel van afwisseling in onze activiteiten, dus dat gingen we vandaag doen. De gevangenis was een paar hectare groot met allemaal akkers en rijstvelden. Er waren 3 verschillende gradaties, minimum, medium en maximum. We werden rondgeleid door een van de gevangenen van minimum. Hij vertelde ons dat in maximum er heel strikte regels zijn, je niet naar buiten mag, enz. Na een paar jaar ga je naar het medium complex. We mochten daar ook even door de poorten kijken en dat leek wat op een Nederlandse gevangenis met een soort luchtplaats waar ze kunnen sporten. Ze mogen daar ook eens in de zoveel tijd bezoek krijgen. Na een paar jaar in medium ga je minimum. Dan ben je behoorlijk vrij. Je slaapt op het complex maar je mag vrij rondlopen of fietsen over de rest van het terrein, bij goed gedrag mag je gezin op het terrein komen wonen, enz. Al met al was het interessant om daar rond te lopen, de verhalen te horen van die man en te zien hoe daar het systeem werkt.
’s Middags hebben we nieuwe reisplannen gemaakt, want we hadden het inmiddels wel gezien in Puerto Princessa, en we hadden besloten om morgen naar de plaats Port Barton door te reizen. Bij navraag bij het personeel van het hotel bleek dat er 1 keer per dag een bus gaat naar Port Barton en dat die om 7 uur in de ochtend zou vertrekken.

Woensdag 2 juli:
Vandaag stonden we dus flink vroeg op omdat we graag deze ene bus wilden hebben en we hoopten dat hij nog niet vol zou zitten als we op de terminal aankwamen. Daar aangekomen (om half 7) bleek de bus pas om 9 uur te gaan en wij waren de eersten, dus in ieder geval wel verzekerd van een plekje in de bus. Toen de bus uiteindelijk op Filipijnse tijd om kwart voor 10 vertrok waren we al helemaal duf van het wachten en toen moesten we nog 5 uur in de bus, yeuy…
Maar het was het allemaal waard, de reis naar Port Barton was prachtig, maar Port Barton zelf is een paradijs! Midden in de natuur, de jungle loopt zo’n beetje tot aan het prachtige mooie strand en een mooie baai met uitzicht op nog andere eilandjes in de verte.. hemels!

Donderdag 3 juli:
Gisteren hadden we bootman Gaga ontmoet (ik neem aan dat dat een bijnaam is..) die ons vandaag meenam om te island hoppen. Eerst gingen we naar een rif met koraal. Het was een enorm groot rif met prachtig groot koraal en leuke visjes. Ik heb geen idee hoelang we in het water hebben gelegen, maar het zou best een paar uur kunnen zijn, we raakten niet uitgekeken. Hierna gingen we naar Paradise Island voor onze lunch, en dit eilandje was zeer zeker een paradijs. Ook hier weer even gesnorkeld terwijl de bootman onze lunch klaar maakte, vis die hij die nacht had gevangen met rijst, komkommer, tomaat en ananas, jammie jammie! Als laatste stop hebben we nog gesnorkeld bij German Island, het weer was inmiddels flink omgeslagen en het begon te regenen toen we in het water lagen, wat opzich niks uit maakt.

Voorlopig blijven we nog even in het mooie Port Barton, maar we gaan nog doorreizen naar El Nido. (Tip: type op google afbeeldingen alle voorbijgekomen plaatsnamen in om een idee te hebben van wat ik allemaal bedoel haha, ik heb voorlopig niet goed genoeg internet om foto's te uploaden).
Tot volgende maand!!